Wat na de dood?
Vrijzinnig humanisten leven in het hier en nu, ze geloven niet in een leven na de dood. Dat maakt dat zij de zin van het leven in het leven zelf zoeken. Mensen geven zelf zin en betekenis aan hun leven. Ze leven alleen verder in de herinneringen van de mensen die hen dierbaar waren.
Het dode lichaam
Familie en vrienden nemen afscheid van de dierbare op een persoonlijke manier, vertrekkend vanuit de expliciete wensen van de overledene. Het leven van de overledene wordt geëerd en dankbaar herdacht, niet zelden via persoonlijke getuigenissen en aangepaste muziek.
Belangrijke rituelen
Op zich kent het vrijzinnig humanisme geen eigen rituelen. Toch leeft ook hier een gevoeligheid voor woorden en handelingen die op een herkenbare manier uiting geven aan rouw en gedeeld verdriet. Zeker collectieve rouwrituelen met een open pluralistische karakter, worden dankbaar verwelkomd en actief aangemoedigd; één minuut stilte bij een tragische gebeurtenis, wereldlichtjesdag op de 2de zondag van december, Reveil, planten van herinneringsbomen, enz…
DOODGEWOON 